వి.పి.సింగ్ గారి పూర్తి పేరు విశ్వనాథ్ ప్రతాప్ సింగ్ , ఉత్తరప్రదేశ్ రాష్ట్రంలో ఉన్న అలహాబాద్ దగ్గరలో ఉన్న ఒక చిన్న జమీందారు కుటుంబంలో జన్మించిన సింగ్ గారు తమ దగ్గర బంధువులు మండా సంస్థాన రాజ కుటుంబానికి దత్తత వెళ్లారు. దేశంలోనే ప్రముఖ విద్యాసంస్థలలో పాఠశాల నుంచి ఉన్నత విద్య వరకు అభ్యసించారు.
వి.పి.సింగ్ చిన్నతనం లో చాలా సిగ్గరి , రాజ సంప్రదాయం ప్రకారం గుఱ్ఱపు స్వారీ, ఖడ్గ యుద్ధం లో ప్రావీణ్యం సంపాదించారు. తండ్రి గోపాల్ సింగ్ తరువాత మండా సంస్థానానికి 27 ఏళ్ళు వయస్సు లో రాజుగా పట్టాభిషిక్తులయ్యారు.
వి.పి.సింగ్ తండ్రి గారు భారత దేశం మొదటి ప్రధాన మంత్రి నెహ్రూ గారు మంచి స్నేహితులు. నెహ్రూ ఆహ్వానం మేరకు సింగ్ కుటుంబం కాంగ్రెస్ పార్టీలో చేరి పార్టీకి పూర్వాంచల్ ప్రాంతంలో బలమైన మద్దతుదారులుగా నిలిచారు.
1969,1980 లలో ఉత్తరప్రదేశ్ అసెంబ్లీకి, 1971,1980,1989, 1991,1996లలో లోక్ సభకు, 1983 నుంచి 1988 వరకు రాజ్య సభకు ఎన్నికయ్యారు. 1970లో అసెంబ్లీలో చీఫ్ విప్ గా, 1976 నుంచి 1977 వరకు కేంద్ర వాణిజ్య శాఖ మంత్రిగా, 1980 నుంచి 1983 వరకు ఉత్తరప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రి గా, 1983 నుంచి 1988 వరకు ఆర్థిక, రక్షణ, విదేశాంగ శాఖ మంత్రులుగా ,1989 నుంచి 1990 వరకు దేశ ప్రధాన మంత్రి గా పనిచేశారు.
దేశ రక్షణ శాఖ మంత్రిగా బోఫోర్స్ కుంభకోణం వెలుగులోకి తెచ్చిన మొదటి వ్యక్తి , ప్రధానమంత్రి గా బడుగు, బలహీన వర్గాలకు రిజర్వేషన్లు కల్పించే మండల్ కమిషన్ సిఫార్సులు అమల్లోకి తెచ్చిన ప్రధానమంత్రి గా చరిత్ర లో నిలిచిపోయారు.
వి.పి.సింగ్ ను రాజకీయాల్లో అత్యంత నమ్మదగిన వ్యక్తి కాదు అని అన్ని పార్టీల నాయకులు విమర్శించారు. అధికారంలోకి రావడానికి పార్టీలు మారడానికి సాహసించారు.
వి.పి.సింగ్ అమలు చేసిన మండల్ రిజర్వేషన్లు కారణంగా దేశవ్యాప్తంగా అగ్రవర్ణాల ఆగ్రహానికి గురైన మొదటి అగ్రవర్ణ నాయకుడిగా , అయోధ్య యాత్ర ను అడ్డుకొని హిందూ మత వ్యతిరేకిగా దేశ రాజకీయాల్లో అత్యంత అమనకరమైన రీతిలో ప్రజలచే తులనాడబడిన నాయకుడిగా, తన రాజకీయ భవిష్యత్తు ను స్వయంగా నాశనం చేసుకున్న వ్యక్తిగా దేశ రాజకీయ చరిత్రలో చిరస్థాయిగా నిలిచిపోయారు.
భారత దేశ వికాస్ పురుషుడిగా ,భారత దేశ రాజకీయ బిష్మ పితామహుడు గా దేశవ్యాప్తంగా కీర్తింప బడుతున్న అటల్ బిహారీ వాజపేయి గారు మధ్యప్రదేశ్ లోని గ్వాలియర్ పట్టణంలో జన్మించారు, వీరి స్వస్థలం మాత్రం ఆగ్రా నగరం దగ్గర లో ఉన్న బాటేశ్వర్ గ్రామం.
ప్రాథమిక నుంచి డిగ్రీ వరకు గ్వాలియర్ నగరంలో పూర్తి చేసి పోస్టుగ్రాడ్యుయేషన్ ను లక్నోలో పూర్తి చేశారు. చిన్నతనంలోనే ఆర్ ఎస్ ఎస్ పట్ల ఆకర్షితుడై సంఘ శాఖల్లో ప్రతి రోజు పాల్గొనేవారు. ఆర్య సమాజ్ , ఆర్ ఎస్ ఎస్ లలో రెండింటి భాద్యతలు స్వీకరించి అప్పగించిన పనిని ఏకాగ్రత తో పూర్తి చేశారు.
ఆర్ ఎస్ ఎస్ సంఘ్ చాలక్ గురూజీ గోవల్కర్ గారి సూచనల మేరకు దీనా దయల్ ఉపాధ్యాయ గారితో కలిసి జనసంఘ్ పార్టీని విస్తరించడంలో కృషి చేశారు. లాల్ కృష్ణ అద్వానీ, వాజపేయి గారు తొలుత రాజకీయ మిత్రులు, అనంతరం ప్రాణ స్నేహితులు, వారి అనుబంధం 5 దశాబ్దాలు కొనసాగింది. దేశ మొదటి ప్రధాని నెహ్రూ గారినే తన అభిమానిగా మార్చుకున్నారు. నెహ్రూ గారితో ప్రారంభమైన చెలిమి ఆ తరువాత ఇందిరా గాంధీ, రాజీవ్ గాంధీలతో కూడా కొనసాగింది.
1957,1967,1971,1977,1980,1989,1991,1996, 1998, 2004 వరకు మొత్తం 10 సార్లు లోక్ సభకు, 1964, 1985 లో రెండు సార్లు రాజ్య సభకు ఎన్నికయ్యారు. 1977లో దేశాయ్ మంత్రివర్గంలో విదేశాంగ శాఖ మంత్రిగా ,1996లో 13 రోజుల ,1998 నుంచి 2004 మొత్తం మూడు సార్లు దేశానికి ప్రధానమంత్రి గా పనిచేశారు.
వాజపేయి గారు గొప్ప రాజకీయ నాయకులు మాత్రమే కాకుండా గొప్ప కవి, గొప్ప పత్రికా సంపాదకులు. దేశ రాజకీయ చరిత్రలో ప్రధానమంత్రి గా ఎన్నికైన కవి వాజపేయి గారు. వాజపేయి గారు దేశ అభివృద్ధి ని కాంక్షించారు ప్రధానమంత్రి గా 50 ఏళ్లలో సాధ్యపడని అభివృద్ధి ని కేవలం 6 సంవత్సరాలలో చేసి చూపిన పరిపాలన దక్షుడు.
60 దశాబ్దాలు రాజకీయాల్లో కొనసాగిన అవినీతి మరకలు అంటకుండా రాజకీయాల నుంచి విరమణ పొందారు. ఆయన చేసిన సేవలకు గాను భారత దేశ ప్రభుత్వాలు దేశంలో అత్యున్నత పద్మ భూషణ్, పద్మ విభూషణ్, భారత రత్న పురస్కారాలతో సత్కరించటం జరిగింది. వాజపేయి స్వేచ్ఛ వాద రాజకీయ నాయకుడు, తన రాజకీయ మూలలను కాపాడుకుంటూనే దేశంలోని అన్ని వర్గాల ప్రజలకు ప్రీతి పాత్రుడయ్యారు. రాజకీయాల్లో అజాత శత్రువు గా నిలిచిపోయారు.
చంద్రశేఖర్ గారి పూర్తి పేరు చంద్రశేఖర్ సింగ్ , ఇబ్రహీంపట్టి గ్రామం బలియా జిల్లా, ఉత్తరప్రదేశ్ రాష్ట్రంలో జన్మించారు. చిన్నతనం నుంచే తెలివైన విద్యార్థి కావడంతో ప్రభుత్వం నుంచి ఉపకరవేతనాలతో డిగ్రీ, పోస్టుగ్రాడ్యుయేషన్ విద్యను పూర్తి చేసి కొంత కాలం సోషలిస్టు పత్రికలో జర్నలిస్ట్ గా ఉద్యోగం చేశారు.
వీరి రాజకీయ గురువు సోషలిస్టు దిగ్గజం ఆచార్య నరేంద్ర దేవ్ గారు విశ్వవిద్యాలయం లో కూడా వీరికి ఆచార్యులు. పోస్టుగ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తి చేస్తున్న సమయంలో పెద్దల ఒత్తిడి వల్ల వివాహం చేసుకున్నారు. ప్రజా సోషలిస్టు పార్టీ తో రాజకీయ జీవితాన్ని ప్రారంభించి ఉత్తరప్రదేశ్ రాష్ట్ర పార్టీ విభాగానికి ప్రధాన కార్యదర్శి గా , రాజ్యసభ కు ఎన్నికయ్యారు.
ఇందిరా గాంధీ ఆహ్వానం మేరకు కాంగ్రెస్ పార్టీలో చేరిన ఆ పార్టీ తీసుకునే ప్రజావ్యతిరేక నిర్ణయాలను బాహాటంగా విమర్శించేవారు. కాంగ్రెస్ పార్టీలో ఉన్న మోహన్ ధారియా, రాం ధన్ , ఎస్.ఎన్ సిన్హా లతో కలిపి వీరిని పార్టీలో “యంగ్ టూర్క్స్” గా పిలిచేవారు. పదవుల కోసం తనకి వంగి వంగి నమస్కారాలు చేసే వారి కన్నా తన నిర్ణయాలను బాహాటంగా విమర్శించే చంద్రశేఖర్ గారు అంటే ఇందిరా గాంధీ కి ఎంతో అభిమానం మరియు గౌరవం.
లోక్ నాయక్ జె.పి గారు తలపెట్టిన ప్రభుత్వ వ్యతిరేక ఉద్యమనికి మద్దతు తెలిసిన మొదటి వ్యక్తి చంద్రశేఖర్ గారు. 1977లో కాంగ్రెస్ వ్యతిరేక ప్రభుత్వం ఏర్పాటు లో కీలక పాత్ర పోషించారు. కేంద్ర మంత్రి పదవి చేపట్టాలని స్వయంగా ప్రధాన మంత్రి దేశాయ్ కోరిన తిరస్కరించారు.
1983లో కన్యాకుమారి నుంచి ఢిల్లీ వరకు”భారత యాత్ర” పేరుతో పాదయాత్ర చేసిన ఏకైక జాతీయ స్థాయి నాయకుడు.ఆ పాదయాత్ర ఆయనకు దేశవ్యాప్తంగా మంచి గుర్తింపు మాత్రమే కాకుండా దేశ రాజకీయాల్లో మాస్ లీడర్ గా ఇమేజ్ వచ్చింది.
1977 నుంచి 2004( ఒక్క 1984 మినహా)లలో జరిగిన అన్ని లోక్ సభ ఎన్నికల్లో బలియా స్థానం నుంచి మంచి ఆధిక్యంతో గెలిచేవారు. 1977లో జనతాపార్టీ కి అధ్యక్షుడిగా ఎన్నికయ్యి 1988 వరకు కొనసాగారు, 1990 నుంచి 2008 వరకు సమాజ్ వాదీ జనతాపార్టీ అధ్యక్షుడిగా కొనసాగారు.
1989లో వి.పి.సింగ్ ప్రధానమంత్రి కావడంలో కీలకపాత్ర పోషించిన, తరువాత కాలంలో వారిద్దరి మధ్య సఖ్యత లేకపోవడం గమనార్హం. 1990మధ్యలో ప్రధాని వి.పి.సింగ్ రాజీనామా చేయడంతో కాంగ్రెస్ పార్టీ మద్దతుతో ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేసి కాశ్మీర్, రామాజన్మభూమి, మండల్ రిజర్వేషన్లు వంటి అంశాలపై అల్లర్లు జరగకుండా నియంత్రించడంలో సఫలీకృతం అయ్యారు.
లోక్ సభ లో అధికార, ప్రతిపక్షల మధ్య ప్రతిష్టంభన ఏర్పడిన ప్రతిసారి వారిద్దరి మధ్య వారధిగా నిలిచి ఎన్నోసార్లు సయోధ్య కుదుర్చారు. దేశ రాజకీయాల్లో నెహ్రూ, వల్లభాయ్ పటేల్, లోహియా, జె.పి వంటి ఎందరో దిగ్గజ నేతలతో పాటు ప్రమోద్ మహాజన్, నితీశ్ కుమార్ , వెంకయ్యనాయుడు వంటి ఎందరో యువ నాయకులతో కలిసి పని చేసిన ఘనత ఒక్క చంద్రశేఖర్ గారిదే.
రాజకీయాల్లో చంద్రశేఖర్ గారు అజాత శత్రువు , అవినీతి రహిత నాయకుడిగా చివరి వరకు రాజకీయాల్లో కొనసాగారు.
మొరార్జీ దేశాయ్ గారి పూర్తి పేరు మొరార్జీ రాంచోడ్జి దేశాయ్, దేశాయ్ గారు పూర్వ బొంబాయి ప్రొవిన్సులో ఉన్న బుల్సర్ జిల్లా భాదేలి గ్రామంలో జన్మించారు. వీరి తండ్రి గారు గ్రామంలో పేరున్న పండితులు మరియు ఉపాధ్యాయులు.
బొంబాయి లోని విల్సన్ కళాశాలలో డిగ్రీ పూర్తి చేసి , ప్రతిష్టాత్మక ఇండియన్ సివిల్ సర్వీసు పరీక్ష లో ఉత్తీర్ణత సాధించి డిప్యూటీ కలెక్టర్ గా నియమితులయ్యారు, 1930లో జరిగిన గోద్రా అల్లర్ల కు జిల్లా అధికారిగా నైతిక బాధ్యత వహిస్తూ ఉద్యోగానికి రాజీనామా చేశారు.
కాంగ్రెస్ పార్టీలో చేరి గాంధీ గారికి ముఖ్య అనుచరులుగా కొనసాగారు1937లో బొంబాయి ప్రొవిన్సుకు ఎన్నికయ్యి రెవెన్యూ, హోం శాఖల మంత్రిగా పనిచేశారు, స్వాతంత్ర్య అనంతరం 1952లో బొంబాయి రాష్ట్రానికి ముఖ్యమంత్రిగా ఎన్నికయ్య 1956 వరకు కొనసాగారు. దేశాయ్ గారి హయాంలోనే బొంబాయి రాష్ట్రం మహారాష్ట్ర, గుజరాత్ రాష్ట్రాలుగా ఏర్పడ్డాయి.
1957,1962,1967,1971,1977 లలో వరుసగా ఐదు సార్లు లోక్ సభకు ఎన్నికయ్యారు. నెహ్రూ, ఇందిరా గాంధీ మంత్రి వర్గాల్లో ఆయన చేపట్టిన కేంద్ర మంత్రి పదవి ఉందంటే అది ప్రాధాన్యత లేని శాఖలు మాత్రమే. 1969లో కాంగ్రెస్ పార్టీ రెండుగా చిలిపోతే సంప్రదాయ కాంగ్రెస్ వాదులు దేశాయ్ గారి పక్షాన, యువ నాయకులు ఇందిరా గాంధీ పక్షాన నిలిచారు.
లోక్ నాయక్ జె.పి గారి ఆధ్వర్యంలో జరుగుతున్న అవినీతి వ్యతిరేక ఉద్యమంలో పాల్గొని క్రియాశీలక పాత్ర పోషించారు. ఉద్యమం లో పాల్గొన్నందుకు జైలుకు వెళ్లారు. 1977లో జె.పి గారు స్థాపించిన జనతా పార్టీలో చేరి దేశవ్యాప్తంగా ఆ ఎన్నికల్లో జనతాపార్టీ విజయం సాధించడంతో దేశానికి తొలి కాంగ్రేసేతర ప్రధానమంత్రి గా ఎన్నికయ్యారు.
దేశాయ్ గారి మనవడు మధుకేశ్వర్ దేశాయ్ గారు ప్రస్తుతం భారతీయ జనతా యువ మోర్చా జాతీయ ఉపాధ్యక్షుడు గా పనిచేస్తున్నారు. దేశాయ్ గారు తన మూత్రాన్ని స్వయంగా పొదున్నే తాగేవారు , ఆయన దృష్టిలో మూత్రం సర్వరోగ నివారిణి అని విశ్వసించిన మొదటి రాజకీయ నాయకుడు.
What is the complete story of assassination of Rajiv Gandhi?
The plot was first hatched in October 1990 as the political tremors started in Delhi due to the constant fear of the V.P. Singh government falling and the return of the Rajiv Gandhi led Congress government.
Image Above: LTTE Supremo Prabhakaran.
Determined to prevent Rajiv Gandhi from returning to power fearing the reinduction of the IPKF (India Peace Keeping Force) that would break the network of LTTE (Liberation Tigers of Tamil Eelam) established in Tamil Nadu, the LTTE supremo Prabhakaran ordered the killing of Rajiv at a meeting held in Jaffna in October 1990.
Events Leading to the Incident.
November 1990: As the V.P. Singh got voted out and Rajiv Gandhi was virtually back in power, the LTTE started getting desperate as Rajiv Gandhi as a PM would be an impossible target, so they decided to carry out their plan when Rajiv was still a leader of the opposition and had a low level of security with him, His election campaigns where he would meet people and interact with them was a proper environment for the LTTE to implement their plan.
December 1990: the elusive LTTE supremo Prabhakaran, having decided on the physical elimination of Rajiv Gandhi, summoned four trusted lieutenants – Baby Subramaniyam, Murugan, Muthuraja and Shivarasan – to finalize the contours of an assassination plot. Subramaniyam and Muthuraj were summoned from Madras where they were staying at the time.
In the first week of December, Prabhakaran made his decision known to the four members of the team he had summoned. The actual details of the operation were left to them but each was assigned a specific task.
Baby Subramaniyam, a prominent ideologue of the LTTE, His task was to prepare a back-up team that would arrange shelter for the assassins before and after the killing.
Muthuraja was asked to prepare a base in Madras to ensure proper communication facilities, couriers for messages, and the smooth distribution of money for the assassins.
Murugan, a key instructor and an explosive expert of the LTTE, was asked to take over the assignments from Subramaniyam and Muthuraja after their departure for Jaffna.
Sivaraman, the much-wanted man today, who has been labeled “one-eyed-Jack” was given the most important task – the actual assassination.
The actual assassination plan gained impetus after the dismissal of Karunanidhi as Tamil Nadu CM on the ground of encouraging LTTE in the state, It wasn’t completely false as in some previous speeches he portrayed the struggle of Tamils in Sri Lanka as just and Noble.
The year 1991
January 1991: The four lieutenants of Prabhakaran had already set the plan in motion. Baby Subramaniyam and Muthuraja were back in Madras. Both were engaged in the crucial first stage of the plot – identifying and recruiting local people who would eventually harbor the assassination squad.
The Perfect Family
Bhagynathan – a young DK activist from Shubha’s place. Bhagynathan’s family was heavily steeped in debt and had meager means of support. He himself managed to earn a living by supplying stationery items to a firm where his sister, Nalini, was employed as a secretary. His mother, a nurse, was working in Kalyani Nursing Home.
The crunch came when his mother was asked to vacate the quarter provided by the nursing home authorities. The family was desperate, lack of money meant they could not afford to rent a place to live in Madras. The first recruit for the assassination plot had fallen into the LTTE’s lap.
Baby Subramaniyam casually mentioned to Bhagynathan that he was looking for a customer for his printing press as he was thinking of switching to another business. Bhagynathan offered to take over the press provided the price was paid in installments. Seeing Bhagynathan falling into the trap, Baby readily agreed. He sold the press to Bhagynathan at a ridiculously low price of Rs 5,000, payable in small installments.
Image Above: Nalini Sriharan, the lone surviving member of the five-member squad behind the Rajiv Gandhi assassination serving a life term in Vellore Central Jail.
Baby now had also gained access to Bhagynathan’s entire family which had shifted to the area where the press was located. He advised Nalini to help Bhagynathan in his new venture after her normal office hours. The press premises, in any event, offered the perfect cover for a suitable hide-out. The second stage of the operation – recruiting the entire family – had begun. Baby’s strategy of convincing Nalini to help Bhagynathan run the press was starting to pay off. Nalini was exposed to the LTTE literature which was then being churned out and conveyed one key message: Rajiv Gandhi was solely responsible for the “crimes” perpetrated by the IPKF in Sri Lanka.
February 1991: The second LTTE recruiter, Muthuraja, cultivates two freelance photographers, Haribabu and Ravi Shankaran who will film the actual assassination. Also, an explosive expert of the LTTE, Murugan discusses the design of the bomb required for the assassination.
Image Above: Theprobable structure of the bomb used reconstructed graphically using the remnants found at the site.
March 1991: Shivarasan returns to Jaffna to brief Prabhakaran who orders dry-runs before the actual execution and the exercise to be photographed for his viewing.
April 1991: Shivarasan returns to Tamil Nadu with human bombs Dhanu and Shubha, women Tigers of the shadow squad. Now, Shivarasan, himself an explosives expert, examines the design of how the bomb will work before pronouncing it suitable. The dry-run of the plan was sone at Rajiv’s Marina Beach rally. In which Dhanu gets closer to Rajiv Gandhi and touches his feet.
May 1991 (Month of Assassination): The second dry-run at the V.P. Singh rally in Thiruvallur. Dhanu is able to touch Singh’s feet in much the same manner as she would with Rajiv Gandhi. At Nalini’s house, Shubha helps Dhanu (Human Bomb) try on the denim jacket with the bomb. The bomb would be undetectable under her salwar-kameez.
Moment of Assasination
The Plan is well-coordinated and begins to unfold, Dhanu mixed in the crowd tries to get close to Rajiv Gandhi. Ansuya, a sub-inspector, tries to prevent Dhanu from getting too close to Rajiv but is prevented by Rajiv himself who says: “Let everybody get a chance.”
Dhanu garlands Rajiv and then bends down to touch his feet. As he in turn bends to raise her up, she triggers the bomb. The Bomb blast takes place and Rajiv Gandhi got killed instantly. This incident took place on 21st May 1991.
The Prime minister’s residence is 7 lok Kalyan Marg New Delhi .
It is complex of 5 banglows .
So 7, Lok Kalyan Marg (formerly 7, Race Course Road) is the official residence and principal workplace of the Prime Minister of India.
Situated on Lok Kalyan Marg, New Delhi, the official name of the PM’s residence complex is Panchavati. It is spread over 12 acres of land, comprising five bungalows in Lutyens’ Delhi, built in the 1980s, which are Prime Minister’s office-cum-residence zone and security establishment, including one occupied by Special Protection Group (SPG) and another being a guest house, though all are collectively called 7, Lok Kalyan Marg. It does not have the Prime Minister’s Office but has a conference room for informal meetings.
The entire Lok Kalyan Marg, which lies right across the road, is closed to the public. Rajiv Gandhi was the first Prime Minister to reside at the erstwhile 7 Race Course Road, in 1984.
7, Lok Kalyan Marg
7 Lok Kalyan Marg from the inside
size =12 acres (4.9 ha)
It does not house the Prime Minister’s Office (PMO), which is located in the South Block of the Secretariat Building, on Raisina Hill nearby in New Delhi, where the Cabinet Secretariat functions. The nearest Delhi Metro station is Lok Kalyan Marg metro station.
When a new Prime Minister is nominated his/her original house is for the time being given a security detail and the new office holder is then advised to move in the 7, LKM at the earliest possible date.
The residence was earlier called 7, Race Course Road, which changed to 7, Lok Kalyan Marg, following the renaming of the road on which the house is situated, in September 2016.
Construction
The bungalows of the 7 LKM were originally designed by Robert Tor Russell, who was part of British architect Edwin Lutyens’ team, when he was designing New Delhi in the 1920s and 1930s.
The Bungalows
The 12 acres Prime Minister’s residence was built in the 1980s. It does not have his office inside the house, but has a conference room for informal meetings. PM’s residence-cum-office and security spread across five bungalows 1, 3, 5, 7 and 9, including 5, Lok Kalyan Marg, the Private Residential Zone for the Prime Minister, though he operates from 7, Lok Kalyan Marg.
Bungalow 1, LKM is a helipad for the service of Prime Minister which is being used so since September 2003.
Earlier it was resided in by Dr. S. Venugopal Chary of TRS who vacated it on government’s requests with a purpose of beefing up the security. Its under the control of the SPG. After former Maharashtra chief minister Prithviraj Chavan vacated his 11-LKM bungalow, the last addition to the LKM complex was complete. The entire road with bungalows numbering 1, 3, 5, 7, 9 and 11 came under PM’s residential complex.
Bungalow 3 which was earlier the residence of Dr. Manmohan Singh has now been converted into a guesthouse for PM’s guests.
Bungalow No. 9 LKM, is occupied by the Special Protection Group (SPG) that guards the PM. A 1.5 kilometres (0.93 mi) long tunnel connects the Indian prime minister’s residence to Safdarjung Airport, where VVIP helicopters land. Constructed beyond Kemal Atatürk Marg, Golf Course and Safdarjung Tomb and then an overground drive to surface at the helicopter hangar at the airport, work on the tunnel began in 2010 and was completed by July 2014 and Modi was the first PM to use it.
Current prime minister Narendra Modi uses 5, LKM as his residence which has also been used as so by Atal Bihari Vajpayee and Rajiv Gandhi.
Panchvati
In 2001, during the tenure of Vajpayee, a state-of-the-art auditorium was constructed at the cost of ₹2.658 crore (US$370,000) and was named as Panchvati, it has been named after the spot where Ram and Sita had built their hut during their exile. It is equipped for video conferencing and simultaneous translations
This can be modelled into 2–3 conference rooms and can also act as a banquet for a gather of 200–340 people. This can be used as a cabinet meeting room and can also be arranged to form a theatre.
Security
While the government-run Special Protection Group (SPG) is the primary agency in charge of the security, it is aided by the Central Reserve Police Force (CRPF) Border Security Force (BSF) and Delhi Police to provide three-rung security for the estate. There is only one entrance to 7 Lok Kalyan Marg, which is guarded by the SPG. Only those visitors whose names have been given to SPG by the prime minister’s personal secretaries are allowed in. The rule applies to everybody – including the national security adviser, top bureaucrats, relatives and guests (barring close family). Visitors are expected to carry an identity card. No outside vehicle is allowed to go beyond this checkpoint and even high-profile visitors including cabinet ministers have to park their official vehicles by the checkpoint. Special SPG vehicles are used to carry the guests from the checkpoint to the residential office of the PM. The only exception to this rule allowed by SPG is for the SPG protectors themselves who are allowed to take the vehicle carrying them into the complex.
The whole area is a no-fly zone and airspace usage around the area is highly restricted and monitored.
Over the years, its security has gradually been beefed up. A bulletproof glass-tube passage was built in 2003, connecting 3 LKM, at the Prime Minister’s residence to Panchvati or 7 LKM, where the PM meets people and delegations and holds official meetings.
A concrete wall was added on the periphery, separating the house from the main road, to render any truck bomb or a car bomb attack ineffective. However the residence is surrounded by various high rise building and public structures, including Samrat Hotel, Ashoka Hotel, and state guesthouses on one side to the Delhi Gymkhana Club (DCG) and Delhi Race Course which lies across the road. Accordingly, plans for a helipad within the complex were mooted for several years. By 2004, the Intelligence Bureau (IB) took over most of the rooms of Samrat Hotel overlooking the residence and watchtowers were erected inside Delhi Gymkhana. The Delhi Gymkhana can be accessed only via Safdarjung Road.
The residence has a power substation, and doctors and nurses from the All India Institute of Medical Sciences are on duty round the clock. There are several ambulances on standby, one of which always accompanies the prime minister’s motorcade.
The civic officials ensure that there are no traffic bottlenecks on Kemal Atatürk Marg that runs outside the bungalows.
In 2004, the road was refurbished at a cost of ₹7 crore (US$980,000) to make it the permanent residence of the Indian Prime Minister.
7 LKM also has massive, manicured lawns and has abundant gulmohar, semal and arjuna trees which homes several birds, including peacocks.
Staff
Besides the secretarial staff, it has a support staff of about 200 gardeners, servants, and electricians. They are employed after a thorough background check.
Workplace
The workplace at 7 LKM has two small rooms on either side from the entrance for each of the two personal secretaries. Then there is a small corridor with a visitor’s room to the right. Further ahead is a chamber to meet guests. Adjacent to that is the living space for larger meetings, behind which is the dining room where breakfast and lunch meetings are hosted. A corridor from 7 LKM leads to Panchvati which can be segmented into two or three conference rooms or a large banquet hall.
On the walls are artworks loaned by the National Gallery of Modern Art (NGMA) which are often changed in consultation with the prime minister’s office. The gifts received by the PM are either displayed at 7 LKM or are sent to the toshakhana (treasure house).
మొరార్జీ దేశాయ్, లాల్ బహదూర్ శాస్త్రిల పేర్లు ప్రముఖంగా వినిపించినా పార్టీలో ఎక్కువ మద్దతు శాస్త్రి గారికే దక్కింది. మొరార్జీ దర్పం, సహనలేమి ఇందుకు కారణమని కొందరు అనుకున్నా, శాస్త్రిగారి లౌక్యం, మృదుస్వభావం, నీతి సరైన కారణాలని నమ్మిన వారూ లేకపోలేదు.
శాస్త్రిగారి అందరినీ కలుపుకుపోయే గుణం పార్టీ ఐక్యతకు మంచిదని దాదాపు అందరూ అంగీకరించిన విషయం. మరో బలమైన అభ్యర్థి జగ్జీవన్ రామ్ ను మంత్రివర్గంలో చేర్చుకుని సంతృప్తి పరచటం జరిగింది. ఇది కామరాజ్ గారి రాజకీయ చతురతతోనే సాధ్యమైందని ప్రతీతి.
అంతేకాక అప్పట్లో కాంగ్రెస్ పార్టీలో సిండికేట్ అనబడే (కామరాజ్, అతుల్య ఘోష్, పాటిల్, నిజలింగప్ప, నీలం సంజీవరెడ్డి వంటి) బడా రాజకీయవేత్తల వర్గం శాస్త్రిగారు తమ ఒత్తిడికి తలొగ్గగల అవకాశాలున్నందున ఆయనకు మద్దతు తెలిపింది. తాత్కాలిక ప్రధాని అయిన గుల్జారీలాల్ నందా శాస్త్రిగారి పేరు ప్రతిపాదించినపుడు మొరార్జీ కాస్త ముభావంగానే పోటీ నుండి తప్పుకున్నారు. వెరసి నెహ్రూ పరమపదించిన వారం రోజుల్లోనే శాస్త్రిగారి ఎన్నిక జరిగిపోయింది. 1964 జూన్ 2న మన ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థ పటుత్వాన్ని ప్రపంచం ప్రత్యక్షంగా చూసింది.
నెహ్రూ మంత్రివర్గానికి ఒకే ఒక మార్పు చేశారు శాస్త్రిగారు – ఇందిరా గాంధీని సమాచార ప్రసార శాఖామాత్యులుగా ప్రత్యక్ష మంత్రివర్గంలోకి తీసుకురావటం. ఆయన తన పదవీకాలమంతా పార్టీ వ్యవహారాలు, రాష్ట్ర రాజకీయాల్లో కలుగజేసుకోలేదు. విప్లవాత్మక మార్పులకు, విధానాలకు దూరంగానే ఉన్నారు. ఉదాహరణలు: అధికారిక భాష ప్రకటన, పంజాబ్ రాష్ట్ర వ్యాజ్యం, గోవాను మహారాష్ట్రలో విలీనం చేసే అంశం.
అప్పటికే ఆహారధాన్య కొరత, యుద్ధం, ఆర్ధిక స్తబ్దత దేశాన్ని కుదిపివేసాయి. ఆయన హయాంలోనే హరిత విప్లవం, శ్వేత విప్లవం వంటి సానుకూల పథకాలు స్వల్పకాలిక లాభాలు, దీర్ఘకాలిక ప్రయోజనాలు, అనుషంగ ప్రభావాలు తెచ్చిపెట్టాయి.
మొదట్లో పార్టీలోని సిండికేట్ మితభాషి అయిన శాస్త్రిగారి డాంబికములేని తత్వం తమకు అనుకూలంగా ఉన్నట్టు తలచినా, క్రమంగా ఆయన వక్తవ్యం ధృఢంగా మారటం చూసింది.
వియెత్నాంపై అమెరికా వేసిన బాంబులను ప్రపంచంలో మొట్టమొదట ఖండించింది శాస్త్రిగారే. ఎల్.కె.ఝా ప్రధాన కార్యదర్శిగా మొట్టమొదటి ప్రధానమంత్రి సచివాలయ వ్యవస్థను మొదలు పెట్టింది ఆయనే. అదే క్రమంగా పీఎంఓ (ప్రధాన మంత్రి కార్యాలయం)గా రూపాంతరం చెంది, నేటికీ మన దేశ ప్రధానమంత్రులకు విలువైన సలహాసంఘంగా పనిచేస్తోంది.
శాస్త్రిగారి పాలనలో పాకిస్తానుతో జరిగిన యుద్ధం అందరికీ విదితమే. ఆ విజయంతో ఆయన జాతికి ప్రేరణ అయ్యారు. ఆయన చేసిన “జై జవాన్, జై కిసాన్” నినాదం దేశ నలుమూలలా మారుమోగింది.
ప్రధానిగా కేవలం పంతొమ్మిది నెలలే ఉన్నా హరిత విప్లవం, ఆపరేషన్ ఫ్లడ్ (శ్వేత విప్లవం), పాకిస్తాన్‌పై యుద్ధ విజయాలతో ఎంతో సంఘటనాత్మకంగా సాగింది శాస్త్రిగారి పాలన. పాకిస్తాన్‌తో యుద్ధం పర్యవసానంగా ఏర్పాటైన తాశ్కెంట్ సదస్సులో (ఒకింత సందేహాస్పదంగా[1][2]) గుండెపోటుతో శాస్త్రిగారు స్వర్గస్తులైనారు.
శాస్త్రిగారి గురించి మరికొన్ని విషయాలు:
సైన్యానికి నిధుల కొరత ఏర్పడగా శాస్త్రిగారు హైదరాబాదు నవాబుచే 5000 కిలోల బంగారం సైన్యానికి చందాగా ఇప్పించారు.
ఆయన జైల్లో ఉన్నప్పుడు స్వచ్చందంగా తన పెన్షన్ 50 రూపాయల నుండి 10 రూపాయలకు తగ్గించుకున్నారు.
తన తనయుడికి వచ్చిన పదోన్నతి అయుక్తమని దానిని రద్దు చేయించారు.
ఆయన ఉత్తర్‌ప్రదేశ్ రవాణామంత్రిగా ఉండగా దేశంలో మొట్టమొదటిసారి మహిళా కండక్టర్లను నియమించారు.
Know Modi was an extremely brave student in his school days. He had to face many ordeals, but he never gave in. His school teacher talks about his bravery. As a teenager, Modi provided his services during the 1965 Indo-Pak War. He enthusiastically assisted the soldiers at the railway stations during their journey.
During his late teenage years, he was deeply influenced by the Gypsy lifestyle. He kept travelling alone to unknown places. He even spent time with ‘sadhus’ in the Himalayas.
Narendra Modi possesses a flair for photography and poetry. He writes poetry in his mother tongue, Gujarati. He also got some of his works published in poetry. He also held an exhibition to showcase his photography skills. In his school days, Narendra Modi had a keen desire to participate in plays and dramas. As a teenager, he performed in a fundraising drama.
In a get-together
Young Modi
Modi’s secret life in Himalayas
Modi in his trips in India and abroad.
Modi in front of White House, USA
This picture is really super rare!
Modi during Babri masjid demolition days.
With Imran Khan
Childhood group photo
Family photo.
Some timeless photos of PM Modi
Modi in his teenage days.
What are some of the most mind-blowingfacts about Narendra Modi?
Facts which mind-blowing:
Mr. Modi is someone with a lot of layers in his trajectory so, read on to know more about the rags-to-riches story of this dynamic leader…
Narendra Modi is ambidextrous: He uses his left hand to eat with a spoon and writes with his right hand. Though he was born a left-handed person his zeal to use his right hand has transformed into an ambidextrous who can equally use both his hands.
He is a talented Gujarati poet: He has been into writing since his young days. To date, he has written numerous books and poems. At the age, if 36, he wrote a book called ‘Sakshibhaav’which was a compilation of his conversation with Jagad Janni Maa. His famous poems include- Tahuke Vasant, Gay Ano Garbo, etc.
US government had rejected Modi’s visa for 9 years until he became PM: It might appear as a shock but because the US government thought Modi was linked to Gujrat riots, they rejected his visa for over 9 years. After he became PM, things changed. After becoming PM, he was invited over to the United States.
Brought home a Baby Crocodile During School Days: Modi was an extremely brave student in his school days. He had to face many ordeals, but he never gave in. His school teacher, Kanubhai Bhavsar talks about his bravery- ‘He was brave. We would all swim to the temple in the middle of Sharmistha lake which had 40 crocodiles. Once Narendra brought home a baby crocodile. Even I did. They were like chameleons. We would dig them out and put them in a vessel filled with water at home’.
The Japanese Prime Minister Tweeted in English for the first time Only to Congratulate Modi: Shinzo Abe, the Prime Minister of Japan, is a highly nationalistic person. He is known to tweet always in Japanese only. But on May 20th, 2014, he tweeted in English for the very first time just to congratulate Narendra Modi.
Signature: The present Prime Minister of India is well connected to his roots even after reaching the zenith of his political career. He is grounded and is one of the patrons of the national language and avidly uses Hindi while addressing the public or the press. His uniqueness is that Modi always puts his signature in Gujarati, whether it be an official document or in any casual occasion.
Tussauds made the wax statue of PM Modi:
He has a passion for photography: You must think that being a global personality Modi only likes to get clicked, but it’s the exact opposite. He loves to click pictures and has a passion for photography. The photographs that he has clicked so far has helped him earn an exhibition.
The Sanyasi: When most teenagers think about their career at the age of 17, Narendra Modi decided to leave home for traveling across India. This decision changed the course of his life as during his travel he came across many cultures of India and met different people. During this period he also visited the Himalayas and spent almost two years as a sanyasi with the yogic sadhus. These travels marked a lasting impression on the young Modi.
Diwali celebrates with Army: Mostly Narendra Modi celebrates Diwali with the Indian Army or India Armed Forces. He also told most in his interviews if he is not in politics so his second choice Indian Army.
Religious Man: Modi is often called a Hindu Nationalist. He is well known for his love for Hinduism. But very few know of his fondness for Buddhism as well. The reason for his affinity towards these religions is his birthplace Vadnagar, both these religions- Hinduism and Buddhism have been flourishing there since centuries
Not believe in Handshake: Modi mainly believe in Hugs not Handshake
He is the only leader to be followed by Rajinikanth.
Modi as a follower: He is a great follower of Swami Vivekananda and has read a number of books on Swami Vivekananda page-to-page.
Modi Social Media Handles have a million followers: Indian Prime Minister Narendra Modi was ranked first, having aggregated almost 38 million Instagram followers on his account.
Barak Obama was the most followed world leader when he was president with over 117 million followers on his personal Twitter. He is followed by the current most followed world leader US President Donald Trump with over 79 million followers on his own personal Twitter.
Narendra Modi the Prime Minister of India is the second most followed world leader with over 58 million followers on his personal Twitter.
Modi Ji dressed like Sikh: Modi left his Vadnagar home for good in 1970. When he returned in 1975, he was dressed like a Sikh for fear of getting caught during the Emergency. His story really fascinates me. From being denied a visa to addressing the US Congress, hats-off to his hard work, and dedication.
Sleeps for 5 hours: In many interviews, he has stated that he doesn’t sleep much. He only sleeps for 5 hours a day. Irrespective of the time when he hits the bed, he is always up by 5:30! He didn’t miss his morning yoga even when he was in the US.
ఇందిరా ప్రియదర్శిని భారత దేశపు మొట్టమొదటి మరియు ఏకైక మహిళా ప్రధానమంత్రి. 1917 నవంబర్ 19వ తేదీన అలహాబాదులో కాశ్మీర బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో జన్మించినది. తల్లి కమలా నెహ్రూ, తండ్రి జవహర్ లాల్ నెహ్రూ. నెహ్రూ భారత తొలి ప్రధానమంత్రి జవహర్ లాల్ నెహ్రు మొదటి సారి ప్రధాన మంత్రిగా ఉన్నప్పుడు ప్రధానమంత్రికి సెకట్రరీగా జీతం లేకుండా పనిచేసింది. 1964 సంవత్సరములో తండ్రి మరణం తరువాత రాజ్యసభకు రాష్ట్రపతిచేత ఎన్నుకోబడింది. ఇందిర ప్రియదర్శిని బెంగాల్ లోని విశ్వభారతి విశ్వవిద్యాలయంలో చదివింది. ఇంగ్లండు లోని ఆక్స్ ఫర్డ్ విశ్వవిద్యాలయం లోని సోమర్ విల్ కళాశాలలో చదివేటప్పుడు, స్వాతంత్ర్యం సంపాదించడంకోసం లండనులో స్థాపించబడిన ఇండియాలీగ్ లో 1930 లో చేరింది. తర్వాత లండన్ లోని ఆక్స్ ఫర్డ్ విశ్వవిద్యాలయంలో చదువుకునే సమయంలోనే, జర్నలిస్ట్ ఫిరోజ్ గాంధీతో పరిచయము క్రమంగా పరిణయానికి దారి తీసింది. 1942-3-26న ఫిరోజ్ గాంధీతో వివాహం జరుగుతుంది. ఈమెకు ఇద్దరు కుమారులు. వారు రాజీవ్ గాంధీ, సంజయ్ గాంధీ. భర్తతో కలిసి అలహాబాదులో ఉంటున్న సమయంలో విభేదాలు రావడంతో అలహాబాదును వదలి ఢిల్లీ చేరి తండ్రితో జీవించింది. 1960 సెప్టెంబర్ 8న ఫిరోజ్ గాంధీ మరణించాడు.
తండ్రి మరణానంతరం ఇందిర రాజ్యసభ సభ్యురాలిగా ఎన్నికై లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి మంత్రివర్గంలో కేబినెట్ హోదా కలిగిన సమాచార, ప్రసార శాఖ మంత్రిగా బాధ్యతలు చేపట్టింది. 1955లోనే అఖిలభారత కాంగ్రెసుకి అధ్యక్షరాలుగా ఎన్నికైనది. 10-01-1966 లో ప్రధాని లాల్ బహుదూర్ మరణంతో ఆ స్థానానికి కాంగ్రెస్ పార్లమెంటరీ పార్టీ నాయకురాలుగా ఎన్నికైనది. 1966-01-24న భారతప్రధానిగా ఎన్నికై అతిచిన్నవయసులో తొలి మహిళా ప్రధానిగా బాధ్యతలు చేపట్టింది. 1971లో 19 బ్యాంకులను జాతీయం చేసింది.
1971-03-18న ఎన్నికల్లో గెలిపొంది, 3వసారి ప్రధానిగా ప్రమాణస్వీకారం చేసింది. గరీబీ హటావో అనే నినాదం ఇందిరా గాంధీదే. 1971లో పాకిస్తాన్ తో జరిగిన యుద్ధంలో బంగ్లాదేశ్ ప్రభుత్వం ఏర్పడటానికి సహాయం చేసింది. ఇందిరహయంలోనే రాజస్థాన్ లోని ఫోఖ్రాన్ వద్ద భూగర్బ అణుపేలుడు ప్రయోగం జరిగింది. తరువాత 1971లో అమేథీ లోక్ సభ నియోజకవర్గంలో రాజ్ నారాయణ్ పై గెల్చిన ఇందిర ఎన్నిక చెల్లదని అలహాబాదు హైకోర్టు 1975లో చరిత్రాత్మకమైన తీర్పు ఇవ్వడంతో (ప్రభుత్వ ఉద్యోగి యశ్ పాల్ శర్మను ఎన్నికల ప్రచారంలో వాడుకున్నందుకు) ఆ వత్తిడిని తట్టుకోలేక 1975 జూన్ 25న అత్యవసర పరిస్థితి విధించి, అన్ని పౌర హక్కులను రద్దు చేసి, వేలకొలది ప్రతిపక్ష నాయకులను, జర్నలిస్టులను జైలుపాలు చేసింది. 1977లోఅత్యవసర పరిస్థితిని ఉపసంహరించి ఎన్నికలను ప్రకటించింది. అత్యవసర పరిస్థితి ఫలితం ఎన్నికలలో ఓటమి రూపంలో బయటపడింది. ఇందిరా గాంధీ సొంత నియోజకవర్గమైన రాయ్ బరేలీలో కూడా జనతా పార్టీకి చెందిన రాజ్ నారాయణ్ చేతిలో ఓడిపోయింది. తరువాత1978లో ఇందిరా కాంగ్రెస్ పార్టీని ఏర్పాటు చేసి ఉపఎన్నికలలో విజయం సాధించి లోక సభలో మళ్ళీ అడుగుపెట్టింది. ఆ తర్వాత 1980మధ్యంతర ఎన్నికలలో భారీ విజయం సాధించి మరో సారి ప్రధానమంత్రి బాధ్యతలను చేపట్టింది. ఆమె స్వయంగా ఆంధ్రప్రదేశ్ లోని మెదక్ లోక్‌సభ నియోజకవర్గం నుంచి మంచి ఆధిక్యతతో గెలుపొందింది. 14-01-1980 న 4వసారి ప్రధానిగా ప్రమాణస్వీకారం చేసింది. ఆ సమయంలో సిక్కులు ఖింద్రేన్ వాలా నాయకత్వంలో ఖలిస్తాన్ ఉద్యమాన్ని లేవదీయగా ఆపరేషన్ బ్లూస్టార్ పేరుతో శిక్కుల స్వర్ణదేవాలయంలోనికి సైన్యాన్ని పంపి ఆ ఉద్యమాన్ని విజయవంతంగా అణచివేసింది. కానీ 3110-1984న ఉదయం 9గంటల16నిమిషాలకి ఆమె అంగరక్షకులైన ఇద్దరు శిక్కు గార్డుల కాల్పులకు గురై దుర్మరణం చెందింది. భారతదేశ తొలి ఉపగ్రహమైన ఆర్యభట్ట 1975-04-19న ప్రయోగం ఇందిరా హయంలో జరపబడింది. ఢిల్లీలో ఈమె సమాధి నిర్మించిన ప్రదేశానికి శక్తిస్థల్ అని పేరుపెట్టారు. ఆమె మరణించిన అక్టోబరు 31న ఇందిర పేరు మీద జాతీయసమైక్యతా దినోత్సవంగా జరుపుకుంటున్నాము. 16 సంవత్సరాలపాటు ప్రధాన మంత్రిగా దేశాన్ని పరిపాలించింది. ప్రధానంగా ఇందిర హయంలో రాజభరణాల రద్దు, గరీబీ హటావో, 20 సూత్రాల కార్యక్రమం, హరిత విప్లవం, 1971 పాకిస్తాన్ యుద్ధంలో గెలుపు, బంగ్లాదేశ్ ఏర్పాటు, మొదలగు సంఘటనల వల్ల ప్రజాదరణ పొందింది. కానీ 1975 నాటి అత్యవసర పరిస్థితి, స్వర్ణ దేవాలయంలో ఆపరేషన్ బ్లూస్టార్ వంటి వివాదాస్పద నిర్ణయాలవల్ల ఇందిరాగాంధీకి చాలా చెడ్డపేరు వచ్చింది. చివరకు బ్లూస్టార్ చర్య పర్యవసానంగా ఆమె తన అంగరక్షకుల తుపాకి గుళ్ళకు బలైంది.
