Category: Life

What do you think life Is? May be Life is a race in your mind, I want to learn this, I want to learn that, I want to become like this, I want to become like that, I want to marry with this person or may be I want to buy a big bungalow-car, I want to do this, I want to do that …and so many things…OMG….! How many dreams we see..! Every day new expectations enter in our life… every single day, we have so much to do, so much to think.. right?? because, it is a part of our life. If we don’t have any dreams or any expectations, how will we move forward ?? How will we achieve our goals?? Well let it go for now, tell me first, what exactly is life for you? And how many such expectations, dreams do you have before you die? Ohh God..! I lost this subject in my college, I lost my job, I would have gotten better; But it’s gone now, I can’t do anything… I am very bad girl, or bad boy…such thoughts, such questions may always come in many people’s mind and always creates a lot of sadness … Well, such people wears a lot of sadness, and hug so much to that sadness, and only think of others What will people say to me?? I failed, what people will think?? What should I do, my job is gone ?? My marriage broke up, what will society say on it ?? And this is what people take so much close to it, even they forget how much did they learn, how much did they enjoy in that moment of life…. they forget everything.. they forget that amazing experience of learning and enjoying the things, and only crying because they did not get any success… such people being sad or the thought of suicide may comes to their mind.. it’s not with everyone, but there are so many people in our society which thinks like these negative thoughts….Think about it, what do you think life is?? An exam? Or a Competition ?? Or just coming in this world, and now want to go from this world ?? Have you ever asked yourself, what is your existence in this world? Why you have born? If not, start to think, and try to find the answers for that…

Shall I tell what think the life is for me??I think life is a journey of beautiful experiences .. in which some experiences are bad, but in this beautifully planned journey, the experiences don’t become like garbage in the river water, they try to not become the part of bad garbage, and just get the best out of it. I mean, it is like, How do you slowly, tastily, happily, taste every single particle of every food that you love… exactly like this we should experience every moment of our life, may be the moment is bad or good, even experience the failure with joy… because from each of those experience we would have taken something, some learning, the happiness, and we forget behind the failure… When we compare ourselves with others, that time we feel more like failure… and that’s actually not the failure… Yes, competition is necessary, but with whom ?? With ourselves right?? If we spend our every day, better than yesterday.. then yes… we are succeeding…Happiness in life is like no other success in the world .. because even if we fail or lose in it, this happiness never diminishes, it always stays with us, at every moment…In this life experience we will always be in the first place .. no one can win in this, and no one can lose… because it’s my life, your life, our life… and you will be the winner of your life… If you don’t decide your success or failure, then who will decide ?? If you do Comparisons, it can always be a failure for you… Build your self-confidence and this is art of living yourself, give it the right turn, and consider this life a journey of experiences… not a race or or competition…Remember, don’t forget to enjoy every moment… So now, what does life feel like ???

We often look for self motivation from in and around us. There are lots of motivational resources available in this digital era. But the problem is we are missing something. We can’t stay motivated for longer period of time. These resources are not useful in long run. So ultimately these resources failed at some points of time as we are not capable enough to get ourself tuned with those resources. So what shall a person do to get themselves motivated.” Be your own motivation. “Stop searching for resources to get motivated. Just start from where you are. Focus on action. Though planning is important but without actions it’s just wastage of time and resources. So stop over-thinking and start doing. Don’t waste your precious time in negative, unproductive thoughts. Just utilized it for good and productive things. Do those things, that set you apart from other, be unique in your own way. Why care for others, just focus on your goal and achieve it. Don’t wait for another person or right time to start any task. Just start it. There are two probability either you failed or get success. If you failed at something, you will get some experience and learning out of it. And if you succeed, you have roads opens to explore ahead.

ఆరోగ్యం

మనం granted గా తీసుకునే అనేక విషయాల్లో ప్రధానమైనది ఆరోగ్యం. మనకి అది ఉన్నంతసేపు దాని గురించిన తలపు ఉండదు. అనారోగ్యం వచ్చాకే దాని విలువ తెలిసేది. ఆరోగ్యంగా ఉండడమే మనిషికి default state. కాబట్టి అది ఉంటే పెద్ద విషయం కాదు కానీ లేకపోతేనే పెద్ద విషయంలా అనిపిస్తుంది. ఆరోగ్యకరమైన ఆహారం తీసుకుంటూ, ఒత్తిడిని తగించుకుంటూ, మంచి జీవనశైలిని కలిగి ఉన్నా కూడా మనం అనారోగ్యం పాలు అవ్వచ్చు. అసలు మన తప్పేమీ లేకుండానే కొన్నిసార్లు మనం అనారోగ్యానికి గురి అవ్వచ్చు. ఇన్ని కోట్ల components ఉన్న అద్భుత జీవ యంత్రమైన మన శరీరం ఏదో ఒక సమయంలో ఒక విషయంలో చేతులు ఎత్తెయ్యచ్చు. Anything could go wrong.

కుటుంబం

మన కుటుంబం మనకి బలమూ, బలహీనతా. ఆరోగ్యంలాగానే మంచి కుటుంబం విలువ కూడా అది లేనివాడికి బాగా తెలుస్తుంది. రక్తసంబంధం అయినంత మాత్రాన ఆ బంధం మనకి మంచి చేసేదే అవుతుందని ఏమీ లేదు. కొన్ని బంధాలు చేసే గాయాలు చితి వరకూ వెంటాడతాయి మనని. ఇది extended family విషయంలోనే కాదు. తలిదండ్రులు, పిల్లలు, తోబుట్టువులు లాంటి immediate family విషయంలో కూడా వర్తిస్తుంది.

మానసిక అనారోగ్యం

మానసిక అనారోగ్యం అన్నది మన భారతీయ సమాజంలో మనం ఊహించేదానికన్నా ఎక్కువే ఉంది. మానసిక సమస్యలకి కూడా వైద్యం అవసరం. కానీ అదంతా రోగి ‘బుర్రలో’ పుట్టినదే అని కొట్టి పారేస్తారు కొందరు. అది ఒక్కోసారి నిజమే అవ్వచ్చు కానీ అన్నిసార్లూ కాదు. భారత జట్టు క్రికెట్ మ్యాచ్ ఓడిపోయిందని, ఆఫీస్‌లో బాసు తిట్టారని, ఇంట్లో నాన్న తిట్టారనీ మనం డిప్రెస్ అవుతాం. ఆ బాధ కొంత సమయం తరువాత తగ్గిపోతుంది. కానీ clinical depression అలాంటిది కాదు. దానికి తప్పనిసరిగా వైద్యం కావాలి. అది ఆధ్యాత్మిక ప్రవచనాలు వింటేనో, యోగా, ధ్యానాల వంటివి చేస్తేనో తగ్గిపోయేది కాదు. మానసిక అనారోగ్యాన్ని మనం బాగు చెయ్యాలి అంటే మొట్టమొదట చేయాల్సింది దాన్ని మనం acknowledge చెయ్యడం. దాన్ని ఒక taboo లాగా చూడకపోవడం.

మన సంతోషానికీ, తృప్తికీ ఎల్లలు ఏర్పరుచుకోవడం మన చేతుల్లోనే ఉంది. ఆ హద్దులు మీరితే ఎటువంటి సంతోషమైనా మనిషికి తృప్తిని ఇవ్వలేదు. చిల్లుపడిన బానలో ఎన్ని నీళ్ళు పోసినా నిలవనట్లే తృప్తి చెందలేని స్వభావం కలిగిన మనుషులకి ఏ సంతోషమూ దక్కదు.

” ఇది లేకపోతే నేను సంతోషంగా ఉండలేను ” అని కొన్ని అనవసరమైన కోరికలను కోరుకుంటాం మనం, అదే మనలోని లోపం.

ఇలాంటి వారి మనసెప్పుడూ అసంతృప్తితో నిండిఉండి తన దగ్గరలేని వాటి గురించి చింతిస్తూ ఉంటారు. చిల్లుని బాగు చేస్తే కుండ నిండుతుంది కదా. అదేవిధంగా మన మనసులోని లోపాన్ని సరిదిద్దుకున్నప్పుడు మనలో సంతోషం వెల్లివిరుస్తుంది.

” సంతోషమనేది తాళంకప్పలాంటిది… జ్ఞానం తాళంచెవి వంటిది…

తాళంచెవిని ఒకవైపుకి తిప్పితే సంతోషం తలుపులు మూసుకుపోతాయి…మరోవైపుకి తిప్పితే సంతోషం దర్వాజాలు మనకోసం తెరుచుకుంటాయి…

అదెటువైపు తిప్పాలనే నిర్ణయం పూర్తిగా నీ చేతిలో పనే ” ..

భారతదేశంలో నున్న చట్టం ప్రకారం, అన్ని మెడికోలీగల్ కేసులకీ పోస్టుమార్టెమ్ చేస్తారు. అంటే – ఏ ఏ సందర్భాలలో మృతి అనుమానాస్పదమో, ఆయా కేసులలో.

అంటే – రోడ్డు ప్రమాదాలు, విషం తీసికోవటం, ఆత్మహత్య, హత్య, అగ్నికి ఆహుతి కావటం, నీళ్ళలో మునిగి చనిపోవటం, బాంబు ప్రేలుడులు, వగైరా.

చట్టం:

‘అనుమానాస్పద మృతి’ అన్నాము కదా! అనుమానం ఎవరికి? అంటే – ఆ మృతదేహాన్ని చూసిన డాక్టరుకు లేదా ఆ కేసును పర్యవేక్షిస్తున్న పోలీస్ అధికారికి, అనుమానం వస్తే చాలు. ఆ అనుమానం వారి వారి విజ్ఞానాన్ని బట్టి, విజ్ఞతను బట్టి, అనుభవాన్ని బట్టి, వ్యక్తిత్వాన్ని బట్టి, పరిస్థితులను బట్టి, – ఇలా.

‘నీకు అనుమానం ఎందుకు వచ్చింది?’ అని వారిని ఎవరూ అడగకుండానే, వారంతట వారే కేసును ‘మెడికోలీగల్’ చేసే అధికారాన్ని భారత న్యాయవ్యవస్థ వారికిచ్చింది. ఒకసారి మెడికోలీగల్ అయిన కేసు చికిత్స పొందుతూ మరణిస్తే, తప్పనిసరిగా పోస్టుమార్టెమ్ చేయాలి. ప్రస్తుత చట్టం ప్రకారం, ప్రభుత్వాసుపత్రిలో పనిచేసే వైద్యులకే ఈ అధికారం ఉన్నది. మిగిలిన వైద్యులకు లేదు.

ఒక మెడికోలీగల్ కేసులో పోస్టుమార్టెమ్ చేయనక్కరలేదని నిర్ణయించే అధికారం చాల పై స్థాయిలోగల పోలీస్ అధికారులకు మాత్రమే ఉంటుంది. అయితే, ఆ నిర్ణయం వలన ఉత్పన్నమయ్యే పరిణామాలను ఎదుర్కొనే ధైర్యమూ, శక్తీ, వాళ్ళకుండాలి. ఉదాహరణకు – రాజీవ్ గాంధీ చనిపోయినప్పుడు కూడ పోస్టుమార్టెమ్ ను నిర్వహించారే తప్ప, ప్రక్కన పెట్టలేదు.

పోస్టుమార్టెమ్ లక్ష్యం:

పోస్టుమార్టెమ్ చేయటమంటే – సత్యాన్ని ఆవిష్కరించటం కోసం. మృతదేహంలో ఒక సత్యం దాగి ఉంటుంది. దానిని వెలికి తీయటమే పోస్టుమార్టెమ్. “ఇంత కర్కశమైన, అసహ్యమైన, ప్రక్రియ ఎందుకండీ? చనిపోయిన వారెలాగూ పోయారు కదా! ఏం చేస్తే మాత్రం వాళ్ళు తిరిగి వస్తారా?” అనే ప్రశ్నలు భావోద్వేగ నేపథ్యం నుండి వచ్చినవి. రాజ్యాంగానికీ, చట్టానికీ, భావోద్వేగముండదు, సత్యశోధనాపేక్ష మాత్రమే ఉంటుంది. అది వాటి బాధ్యత కూడా. అన్ని చట్టవ్యవస్థల లక్ష్యమూ, సత్యావిష్కారమే! అందుకే, మన నాలుగు సింహాల బొమ్మ క్రింద ‘సత్యమేవ జయతే’ అని వ్రాసి ఉంటుంది.

పోస్టుమార్టెమ్ ప్రక్రియ నేపథ్యం:

మృతిని డాక్టర్ నిర్ధారించాక, ఒక పోలీస్ కానిస్టేబుల్ కు ఆ మృతదేహాన్ని అప్పజెపుతారు. ఆ దేహానికి పోస్టుమార్టెమ్ పూర్తియై, బంధువులకు అది అప్పగించేవరకూ, అతనిదే బాధ్యత. ఒక్కసారి ఊహించండి – అదెంత కష్టమో! మృతదేహాన్ని ప్రభుత్వాసుపత్రికి తీసుకువెళ్ళి, ఫారెన్సిక్ విభాగంలో నుంచి, అక్కడి రికార్డులలో నమోదు చేయాలి. ఒకవేళ ఒక రాత్రి ఆ మృతదేహాన్ని అప్పగించటం జరుగకపోతే, మరునాడు ఆసుపత్రి తీసేవరకూ, మృతదేహమూ, దాని ప్రక్కన తప్పించుకు పోలేని పోలీసు కానిస్టేబులూ! వాస్తవాలెంత కర్కశంగా ఉంటాయంటే – మృతదేహాన్ని వీడి, ఆ కానిస్టేబులు ‘టీ’ త్రాగటానికి, బాత్రూముకు కూడ ధైర్యంగా వెళ్ళలేడు. వెళ్ళివచ్చే లోగా, మృతదేహానికేమైనా అయితే, బాధ్యత అతనిదే!

పోస్టుమార్టెమ్ చేసే విధానం:

పోస్టుమార్టెమ్ పరీక్ష చేసేది ఫారెన్సిక్ లో ఎం.డి. పొందిన డాక్టరు. పోస్టుమార్టెమ్ చేసేటప్పుడు ప్రతి ఎముకనూ, ప్రతి అవయవాన్నీ, డాక్టర్లు పరిశీలిస్తారు. ఆ వివరాలను రికార్డు చేస్తారు. ఒక డాక్టరు పోస్టుమార్టెమ్ చేస్తూంటే, ఇంకో డాక్టరు వ్రాస్తూంటాడు. ఇది వైద్యకళాశాలలున్న ఆసుపత్రులలో. జిల్లా, ఇంకా చిన్న ఆసుపత్రులలో డాక్టరు చేస్తూంటే, ఇంకొక మనిషి వ్రాస్తాడు. ఈ ప్రక్రియకు దాదాపు 1 – 2 గంటల సమయం పడుతుంది. ఆ తరువాత ఒక తాత్కాలిక రిపోర్ట్ ఇస్తారు. శరీరంలో ప్రతి అవయవం నుండీ – చిన్న ముక్కను కత్తిరించి, రసాయనిక పరీక్ష నిమిత్తం సెంట్రల్ ఫారెన్సిక్ లేబొరేటరీకి పంపుతారు. ఆ రిపోర్ట్ రావటానికి దాదాపు పది రోజులు పడుతుంది. ఆ రిపోర్టే ఫైనల్ అవుతుంది.

ఎవ్వరికీ తెలియని దారుణమైన విషయాలు:

ఒక్కక్క బోధనాసుపత్రి ఫారెన్సిక్ విభాగానికీ, రోజుకు 5 – 10 మృతదేహాలు వస్తాయి. రైలు ప్రమాదమో, బాంబు ప్రేలుడో అయితే, ఈ సంఖ్య డజన్లలో ఉంటుంది. అంటే, ప్రతి రోజూ, ఈ విభాగం డాక్తర్లకు దాదాపు 8 8 – 10 గంటలపాటు శవాలను కోయటమే పని. ప్రతి మృతదేహానికీ నంబరు వేసి, పోస్టుమార్టెమ్ నిర్వహించాలి. నీళ్ళలో మునిగిపోయిన దేహాలు కొన్నిరోజుల తరువాత లభిస్తే, వాటి స్థితి ఎలా ఉంటుందో, ఊహించలేము. ఈ బాధలు, కంపు, జుగుప్స – వీటినన్నింటినీ తట్టుకుంటూ, డాక్టర్లు ఈ పని చేయాలి. ఇంకా దారుణమైన విషయం – కొన్ని సార్లు పాతిపెట్టిన మృతదేహాలకు (రీ) పోస్టుమార్టెమ్ నిర్వహించమని కోర్టు ఆజ్ఞాపిస్తుంది. ముక్కూ, నోరూ, మూసుకొని, ఆ పని చేయాలి. ‘చేయను’ అని చెప్పే హక్కు (ప్రభుత్వ) డాక్టర్లకు లేదు.

పోస్టు మార్టెమ్ వలన బాధలు, ఉపయోగాలు:

పోస్టుమార్టెమ్ చేస్తున్న మృతదేహం యొక్క బంధువులకది కచ్చితంగా చాల దారుణమైన, భయంకరమైన, అసహ్యమైన, ఆందోళనకరమైన అనుభవం. అది ఒక మనిషికి సంబంధించిన విషయం. ఆ కుటుంబం బాధ పడుతుంది. వాళ్ళ ఫీలింగ్స్ గాయపడతాయి. కాని, సత్యం ఆవిష్కారమౌతుంది. “మనిషి పోయాక, సత్యం ఎవడికి కావాలండీ?” అంటే – సమాజంలో మారుతున్న మానసిక, హింస, నేర ప్రవృత్తులు బయటపడతాయి. పోస్టుమార్టెమ్ లో బయటపడిన నిజాలు ఆ మనిషిని బ్రతికించలేవు; ఆ కుటుంబానికుపయోగపడవు; కాని, ఆ సమాచారం భవిష్యత్తులో వైద్యశాస్త్రం అభివృద్ధి చెందటానికీ, నేరనిరోధంలో పోలీసులకూ, ఉపయోగపడుతుంది. లక్షలాది మృతదేహాల నుండి బయటపడిన పరిశీలనల ఆధారంగానే ఫారెన్సిక్ సైన్సు ఒక శాస్త్రంగా అభివృద్ధి చెందింది. ఇది కాదనలేని సత్యం. ఒక రకంగా, సమాజానికవసరమయ్యే విజ్ఞానానికి వ్యక్తి మరణిస్తూ చేసిన త్యాగం – తన శరీరాన్ని పోస్టుమార్టెమ్ కి ఇవ్వటం.

ఫారెన్సిక్ డాక్టర్ల స్థితి:

నిత్యం, రోజుకు దాదాపు 8 – 10 గంటలపాటు అదే పని చేసే ఫారెన్సిక్ డాక్టర్ల మానసిక స్థితి ఎలా ఉంటుందో ఊహించటమే కష్టం. ఎంత అలవాటు పడినా, మనం అనుభవించే సుఖాలేవీ అనుభవించే స్థితిలో వాళ్ళ మనస్సుంటుందా? అంటే సందేహమే. వాళ్ళను చూసి జాలిపడాలి. వాళ్ళు ఆపరేషన్ చేసే ఏ రోగీ, లేచి, ‘నా బాధ నయమైంది’ అని చెప్పడు. కృతజ్ఞతలు లేని ఉద్యోగమది. వాళ్ళ కృషిని గుర్తించేది పై వాడొక్కడే! అందుకే, పోస్టుమార్టెమ్ గది వెలుపల ఉండే

“మృతదేహం భగవంతుని ఆస్తి” అనే వాక్యం గొప్ప భావాన్ని వ్యక్తం చేస్తుంది.

ఆత్మసంతృప్తి:

అంగట్లో అన్నీ ఉన్నా అల్లుడి నోట్లో శని ఉన్నట్లు.

పైన సామెతలో చెప్పినట్లు మనకుకొన్ని సార్లు అన్నీ ఉన్నప్పటికీ మనకి ఇష్టమైన పని చేయలేక పోవడం వల్లనో లేక మరే ఇతర కారణాల వల్లనో మన జీవితంలో ఏదో మిస్ అవుతున్నాం అనే ఫీలింగ్ లో పడి ఉన్న ఆనందాలను చూడలేము.

అలా కాకుండా మన మనసుకు నచ్చిన పని చేస్తూ, ఎవరినీ బాధ పెట్టకుండా అలా అని వారి చెప్పు చేతుల్లోనే నడవకుండా మనల్ని మనం హ్యాపీ గా ఉంచుకున్నంత కాలం మనం అదృష్టవంతులమే.

పాజిటివ్ ఆటిట్యూడ్:

జీవితంలో మనం పుట్టడమే పూల పాన్పు పై పుట్టుక పోయినా మన ఆలోచనా విధానం పాజిటివ్ గా ఉంటే మన జీవిత లక్ష్యాన్ని కొంచెం ఇష్టంతో కష్టపడి అయినా సాధించవచ్చు.

ఆత్మ విశ్వాసం:

మనం జీవితంలో చేయాలి అనుకున్న పనులు చేసే ప్రయత్నంలో చాలా మంది వారి మాటలతోనే మనల్ని వెనక్కు లాగే ప్రయత్నం చేస్తారు. అలాంటి వారిని పట్టించుకోకుండా ఆత్మ విశ్వాసంతో ముందుకు వెళ్తే మనం గెలిచినట్లే.

మానవునికి కోరిక, ఆశలు చిన్నప్పటి నుంచి పెరుగుతూ ఉంటాయి. మంచిగ బ్రతకాలి అని తహ తహ లాడుతుo టాడు. ఇది సహజం.

నమ్మకం అనేది ఒక వ్యక్తి పై ఆధార పడి ఉంటుంది. మీ పై మీకు నమ్మకం ఉన్నా ఒక్కోసారి విజయం రుచి చూడలేరు. ఒక్కోసారి ఎంత ప్రయత్నించినా ఫలితం రాదు. కానీ అలాగని నిరుత్సాహం ఉండొద్దు. ముందుకే పోవాలి.

ఇప్పటి పరిస్థితుల్లో ఒక రోజు ముగిసింది అంటే మనం విజయం సాధించినట్టే.

అడుగడుగునా ఆటంకాలను ఎదిరించి పోరాడాలి. కోరికలు, ఆశలు ఒకరికి చెప్పుకునే వి కావు. అవి స్వతహాగా మనకి మనమే పెట్టుకొని ప్రయత్నించాలి.

మన మంచికి చేసే కోరికలు ఉండాలి కాని చెడుకి ఉపయోగ పడేవి వ్యర్దం.అవి ఎప్పటికైనా నశిస్తాయి.

ప్రయత్నించ కుండా ఏవి జరగవు. ఆశ ఉన్న ప్రయత్నం లేక పోతే వ్యర్థమే. పక్క వాడి విజయం చూసి మీరు అలా అవ్వాలని భావిస్తే నా దృష్టిలో అది తప్పు.అది అత్యాశ అవ్తుంది.

ఒకరి ప్రణాళిక ఇంకొకరితో కలవదు. మీ దారి మీదే. మీ విజయం మీదే. మీ విజయ పయనంలో ఎన్నో సలహాలు సూచనలు వస్తూ ఉంటాయి. అవి పట్టించు కోక పొతే మంచిది. చాలా రకాల సలహాలు మనకి తెలీకుండానే మనలో విశ్వాసాన్ని తీసేస్తాయి.

ముందు నేను నా ఆశల్ని ఎలా నెరవేర్చు కోవాలి అని పలు మార్గాలు మీరే ఎంచుకుంటే , వాటి కోసం ప్రయత్నిస్తే మంచిది. విజయం వస్తుందా లేదా అనేది తరవాత సంగతి. ఎంత బాగా ప్రత్నించాము అన్నది ముఖ్యం. 100% శాతం ప్రయత్నించి ఓడిపోయిన మీరు గెలిచారని అనుకోవాలి.

Desire is the first step to growth. Not every desire yields expected results. Results are arbitrary. Winning doesn’t matter as long as you battle out the best ways to success. Put your heart and soul in what you do, rest doesn’t matter.

అత్యంత జనసాంద్రత కలిగిన దేశంలో పుట్టి ఏ ఇబ్బందిలేకుండా బ్రతకటమే పెద్ద పోరాటం. మన దేశంలో ఉదయాన్నే లేచి పాల ప్యాకెట్ కోసం కూడా క్యూలో నిల్చోవాలి. పోనీ పరిస్థితులు మారి అంతా ఫోన్‌లోనే అయిపోతుంది అనుకున్నా, సంక్రాంతికి ఇంటికి వెళ్ళటానికి ట్రైన్ టికెట్ నుండి తిరుమల దర్శనం టికెట్ వరకూ అన్నీ నెలల ముందు బుక్ చేసుకుంటే కానీ దొరకని పరిస్థితి. అలాంటిది జీవితాన్ని మార్చుకునే ఒక అవకాశం దొరకటం ఎంత కష్టమో చెప్పేపని లేదు.

అవకాశాలు, అదృష్టాలు సంగతి పక్కన పెట్టినా, జీవితంలో మనం తీసుకునే డెసిషన్స్ మన భవిష్యత్తుని నిర్ణయిస్తాయి. మనం బ్రతికున్నంత కాలం నిరంతరం డెసిషన్స్ తీసుకుంటూనే ఉండాలి. ఉదయాన్నే ఎన్నింటికి లేవాలి, ఏం వర్క్ అవుట్ చెయ్యాలి, ఏం బ్రేక్‌ఫాస్ట్ తినాలి, ఏ బట్టలు వేసుకోవాలి తో మొదలు పెట్టి కెరీర్ డెసిషన్స్, రిలేషన్‌షిప్ డెసిషన్స్, ఫైనాన్షియల్ డెసిషన్స్.

These decissions make our life.

కానీ దురదృష్టం ఏంటంటే ఆ నిర్ణయాలు తీసుకోవటంలో మనకి పూర్తి స్వేచ్ఛ ఉండదు. మన మీద ఆధారపడిన లేదా ఆశలు పెట్టుకున్న కుటుంబం, తేడా కొడితే ఏమయిపోతామో అన్న స్వంత భయాలు మనల్ని లిమిట్ చేసేస్తాయి. పీర్ ప్రెషర్ – పక్కవాడు బానే ఉన్నాడు అలానే ఉంటే పోతుందేమో, ఇప్పుడు కొత్తగా ఏదో చెయ్యటం ఎందుకూ, నలుగురూ వెళ్ళే దారి మనది కాని దారైనా అదే సేఫ్ అనే ఆలోచనలు మనల్ని దారి మళ్ళిస్తాయి.

ఒకసారి రోడ్డు మారాక డెస్టినేషన్ కూడా మారిపోతుంది. లేదా అదే డెస్టినేషన్‌కి చేరినా కాలాతీతమయిపోతుంది. ఒక డెసిషన్ తీసుకునేప్పుడు భవిష్యత్తు ఎలా మారుతుందో తెలియదు కాబట్టి, ఈ పరిస్థితిని మనం తప్పించుకోలేం.

తీసుకున్న ప్రతి నిర్ణయం కలిసొచ్చినవాడిని విజేతగా చెప్పుకుంటాం. విజేతల కథలే సెలిబ్రేట్ చేసుకుంటాం.

Talent or harwork alone doesn’t make us successful. You have to be at the right place at the right time.

విజేత కాలేకపోయిన వాడి కథలు కూడా జనాలు తెలుసుకోవాలి. వాటిని కూడా సెలెబ్రేట్ చేసుకోవాలి. ఎందుకంటే అవి జీవితాలు కాబట్టి. మనలాంటి మనుషుల జీవితాలు కాబట్టి.

జీవితం programmed గా నడవదు. unpredictable గానే ఉంటుంది. కాబట్టి మనం విజేతలుగానే బ్రతకాలి అనే ఒత్తిడి పెంచుకోవటం అనవసరం. ఏ regret లేకుండా బ్రతకటం నేర్చుకోవాలి. నిజానికి అపజయాలు కాదు మనల్ని బాధపెట్టేవి. అసంతృప్తి, విచారం మన జీవితాల్ని దుఃఖమయం చేస్తాయి. ఫిలసాఫికల్‌గా అనిపించినా మనం నేర్చుకోవాల్సిన నిజం “ఫలితాన్ని కాదు ప్రయత్నాన్ని, ప్రయాణాన్ని ప్రేమించాలి, ఆస్వాదించాలి”.

కానీ మన జీవితాన్ని పూర్తిస్థాయిలో ఆస్వాదించటం మన చేతిలోనే ఉంటుంది. Regrets ని పక్కన పెట్టి జీవితాన్ని ఆస్వాదించటానికి ప్రయత్నిద్దాం.

మనిషి జీవితానికి పరమావధి: జ్ఞానం.

జ్ఞాని ఎలా అవుతాడు?

సత్యం తెలుసుకున్నపుడు.

ఏది సత్యం?

సత్యం జ్ఞానమనంతం బ్రహ్మ

విశుధ్ధపరం స్వతస్సిధ్ధం

నిత్యానందైకరసం ప్రత్యగభిన్నం

నిరంతరం జయతి.

(తైత్తిరీయోపనిషద్ నుండి)

బ్రహ్మము సత్యము, అదియే జ్ఞానస్వరూపము, అది అనంతము. అలాగే అది శుధ్ధము, నిత్యము, పరము, స్వతసిధ్ధము అయినది. ఆనంద స్వరూపమైన బ్రహ్మము అభిన్నమైనది. బ్రహ్మము ఎల్లప్పుడూ ఉండేది, ఎల్లప్పుడూ జయము కలిగి ఉండేది.

సత్యం: ఆది, మధ్యాంతములు లేనిది, శాశ్వతమైనది, సర్వ వ్యాపి, సర్వ శక్తివంతమైనది, నిర్వికారం, నిరాకారం, నిర్మోహం, నిరామయం, నిత్య చైతన్యం, అనంతం –

ఆ సత్యమే దైవం.

సత్యం తెలుసుకున్నాక ఏమవుతుంది?

జ్ఞాని అవుతాడు.

తరువాత?

జ్ఞాని తనను తాను తెలుసుకుంటాడు.

తెలుసుకొని, తనను తాను సాధన ద్వారా జయిస్తాడు.

జయించినాక ఏమవుతుంది?

తాను, సత్యం వేరు కాదని గ్రహిస్తాడు.

గ్రహించి?

అహం బ్రహ్మాస్మి, అని తెలుసుకుంటాడు.

తరువాత?

సత్యమే దైవం, తనే సత్యం.

జ్ఞాని దైవం లో ఐక్యమవుతాడు.

మోక్షం సాధిస్తాడు.

మనిషి పరమావధి: జ్ఞాన సముపార్జన ద్వారా మోక్ష సాధన.

ఇది మనిషికి తప్ప, మరే ప్రాణికి సాధ్యం కాదు.

సంతోషం డబ్బులో లేదు. మనసులో ఉంది. అలాగని, సొమ్ము లేకపోతే జీవితం గడవదు. మనిషి జీవించడానికి ముఖ్యంగా..కూడు గూడు గుడ్డ.

అవసరం. మారుతున్న కాలానికి అనుగుణంగా ఎన్నో కనీస అవసరాలు పెరిగాయి. వాటిని నెరవేర్చడం కోసం మనిషి నిరంతరం శ్రమిస్తున్నాడు. ఆర్ధికంగా రెండు జీవిత వర్గాలున్నాయి…

వడ్డించిన విస్తరిలాంటి జీవితం మరియు స్వయం పోషక జీవితం

తాతలు, తండ్రులు సంపాదించి ఇస్తే సుఖజీవనం సాగించేవారిది ‘వడ్డించిన విస్తరి.’

రెండో రకం స్వయం పోషక జీవితం. వీరు ఎంతో కష్టపడి పనిచేయడం ద్వారా జీవిస్తారు. ఇందులో కొందరు చక చకా సంపాదించి, ఆర్ధిక సమృద్ధి సాధిస్తారు. మరికొందరు ఎన్నాళ్ళు చూసినా ‘ గొర్రెకు బెత్తెడు తోక ‘ మాదిరిగా ఉండిపోతారు.

మరి సంతోషంగా జీవించడానికి ఎంత డబ్బు కావాలి అంటే, వారి కోరికల చిట్టాని బట్టి వుంటుంది. చెట్టుకిందో, గుడిసెలోనో వుంటూ, రోజుకు 300లో, 400లో సంపాదిస్తూ, తృప్తిగా జీవించేవారూ వున్నారు.

వచ్చింది చాలలేదని అడ్డదారులు తొక్కుతూ డబ్బులో సంతోషం ఉందని వెతుక్కుంటూ కటకటాల పాలైన వారూ వున్నారు. తన పొట్ట నింపుకోవడంతో పాటు, ఆయిదారు తరాలకు సరిపడా సంపాదించి, సంతోషం లేకుండానే కన్నుమూసిన వాళ్ళూ వున్నారు.

1.సమయం చాలా విలువైనది.

2.ఆరోగ్యం ధనం కంటే విలువైనది. విద్యా ధనం అన్ని ధనముల కంటే ముఖ్యమైనది.

3.సమాజం లో చాలా చెడు ఉంటుంది. కావున గుడ్డిగా అనుకరణ చేయకూడదు.

4.ధనమూలమిదం జగత్. డబ్బు లేని రోజున ఇంట్లో వారు దగ్గరి బంధువులు వేరే విధంగా ప్రవర్తిస్తారు.

5.ఏదైనా కష్టం వచ్చినపుడే మన అసలైన శ్రేయోభిలాషులు ఎవరో తెలుసు కుంటాము.

6.సంపదలున్నవని గర్వ పడకూడదు. అవి చాలా చంచల మైనవి. ఏ క్షణమైనా మనలను విడచి వెళ్లిపోవచ్చు.

7.వైద్యులు, వైదికులు, వకీళ్లు -వీరితో తగాదా పెట్టుకుంటే మనమే నష్టపోతాము.

8.తల్లి దండ్రులను, పెద్దలను గౌరవించడం మన బాధ్యత. మనము వారిని సరిగా గౌరవించక పోతే మన పిల్లలే మనకు ముసలితనం లో పెద్ద శిక్ష వేస్తారు.

9.మన బల హీనతలను ఎవరికీ చెప్పకూడదు.

10.మన మంచి అలవాట్లే మన నిజమైన స్నేహితులు. మన చెడు అలవాట్లే మన శత్రువులు. సంతృప్తి, మనస్ శాంతి తో జీవించే జీవితమే చాలా గొప్ప జీవితం.

స్త్రీ పురుష సమాగమం దగ్గరనుండీ మొదలయ్యే ప్రాణి ఆవిర్భావం నుంచీ జీవి యొక్క అంత్యేష్టి వరకూ సాగే ప్రతీ దశా చాలా చిత్రంగా అనిపిస్తుంది . స్త్రీ పురుషుల మధ్య ఆకర్షణను సూత్రంగా కట్టి ” వాంఛ ను ” తీవ్రంగా వారిలో కలగచేసి సుఖాన్ని ఎరగా ఉంచి తర్వాత తరానికి సృష్టిని కొనసాగేలా చేయడం ప్రకృతి యొక్క గొప్ప ఎత్తుగడ.

కొన్ని కోట్ల పురుష కణాలలో ఒకటే స్త్రీ అండంతో జతకట్టి ఓ నూతన జీవిని ఏర్పరచడం , లోలోపలే ఆ శిశు ఎదుగుదలా క్రమమమంతా ఓ అద్భుతమైతే అంతవరకూ ఆ జీవిని పోషించడానికి తగిన ఏర్పాట్లు లోపలే తదనుగుణంగా జరగడం , ఆ జీవి ఎదుగుదల పూర్తయ్యాక తల్లి భగరంద్రము నుండే వెలుపలకి రావాలని యత్నించి సఫలీకృతమవ్వడం – అంతలా తనని శారీరకముగా శ్రమ పెట్టిన ఆ నూతనప్రాణిపై తల్లికి కోపమూ ద్వేషమూ కాక తను ఇప్పటివరకూ పడ్డ బాధను సైతం మరిచి సాకేంత అనురాగం వెంటనే జనించడం , ఆ వాత్సల్యం వృద్ధి చెంది ప్రేమగా పరిణమించడం ఒక ఎత్తైతే నూతనంగా పిల్లో పిల్లవాడో పుట్టినవెంటనే దాని పోషణ నిమిత్తమై తల్లి రొమ్ములలో పాలు పుట్టడం , అది కుడుచుకుంటూ ఆ శిశువు ఆకలితీర్చుకోవడం , ఏమాత్రమూ , ఏ పనీ చేసుకోలేని ఆ పిల్లవానికి అన్నీ తామై తల్లితండ్రులు సేవలు చేయడం ఇవన్నీ సృష్టిలో గొప్ప అద్భుతాలు

లోకంలో పడ్డ ఆ శిశువుకి ఇంద్రియ జ్ఞానం ఎలా కలుగుతుందో అసలు ? ప్రతీదీ ప్రశ్నించుకొని సమాధానపరుచుకొని దానిని జ్ఞానంగా నిక్షిప్తం చేసుకొని దానిని తదనుగుణంగా తన జీవితంలో వాడుకుంటూ ఆ జీవి వ్యక్తిత్వాన్నీ , ఓ ఆలోచనాధోరణినీ ఏర్పర్చుకోవడం , ఆ తర్వాత బంధాలూ , బంధుత్వాలూ, అహంకార మమకార తత్సంబంధిత విషయాలన్నీ మనసుకు కల్పించుకొని ” ఏదైనా చేయగలను , ఏదైనా సాధించగలను ” అనే ధోరణి ప్రదర్శించడం చివరికి వృద్ధాప్యమొచ్చి ఏదో కారణం చేత శరీరం శుష్కించి మరణించడం.

” నేను ” అనే భావం ఏర్పడకముందు – ఏమీ తెలియని , ఏమీ తనకు తానుగా పనులు చేసుకోవడం రాని స్థితిలో శిశువుగా మొదలైన జీవి ప్రయాణం ” నేను ఏమైనా చేయగలను – మరోకరి సాయం లేకపోయినా ఏదైనా సాధించగలను ” అనేంత ధీమాతో కొనసాగి చివరికి మరలా శిశువులా , ఏ పని చేయడానికైనా శరీరం సహకరించక మరోకరిపై ఆధారపడుతూ మలమూత్రాదుల మధ్యలో శరీరం ఉంటున్నా ఏమీ చేయలేని స్థితికి చేరుకొని ఈ ” నేను ” అనే భావన ఎంత అల్పమైనదో తెలుసుకొని తన అస్థిత్వాన్ని గురించి చింతన చేస్తూ ముగియడం – ఇదంతా ఎక్కడ మొదలైందో తిరిగి అక్కడే ముగిసే పరిభ్రమణ చక్రంలా అనిపిస్తుంది నాకు

యండమూరి గారు వ్రాసినట్లు ” అధ్యయనం చేయాలే కానీ మనిషి జీవితాన్ని మించిన గొప్ప వేదం మరోకటి లేదు “

1. భోజనం చేసినప్పుడు మొహమాట పడొద్దు.

2. దాహం వేసినప్పుడు ఎక్కడికైనా వెళ్లినప్పుడు మొహమాట పడకుండా మంచినీళ్లు అడిగి తాగాలి.

3. మనకి తలపోటు వచ్చినప్పుడు ఎవరైనా ఆగకుండా మాట్లాడితే మొహమాటపడకుండా ఏదో ఒక వంక చెప్పి వాళ్లని పంపి చేయాలి

4. మనకి నిద్ర సమయం వచ్చినప్పుడు ఎవరైనా ఫోన్ చేసి ఎక్కువ సేపు మాట్లాడితే రేపు మాట్లాడతాను అని మొహమాటం లేకుండా చెప్పేయాలి.

5. మన ఆరోగ్యం విషయం ఇంట్లో వాళ్లకి మొహమాటం లేకుండా చెప్పాలి.

6. పెళ్లి చేసుకునే విషయంలో మొహమాటపడకుండా నచ్చింది లేకపోతే నచ్చినది చెప్పాలి, లేకపోతే జీవితాంతం బాధపడాలి.

స్త్రీలకి బొట్టూ , కాటుక , పువ్వులు పెట్టుకోవడం , గాజులు వేసుకోవడం ఇవ్వన్నీ వాళ్ళ పర్సనల్ ఛాయిస్ – అవి వాళ్ళ అలంకరణలో ఓ భాగం మాత్రమే. అవి వాళ్ళకి పెళ్ళి కాకమునుపు నుండీ వాళ్ళ జీవితంలో ఓ భాగంగా ఉంటాయి. అలాంటప్పుడు వాళ్ళ జీవితం మధ్యలో పెళ్ళి పేరిట ఒక మగవాడు ప్రవేశించి అతనేదో చనిపోతే అందుకు బాధపడడం , దుఖఃపడడం సహజం కానీ అతనేదో చనిపోయాడనే ఒక్క కారణం చేత స్త్రీ ఇవన్నీ ఎందుకిక్కడితో అర్ధాంతరంగా తన జీవితం నుండి వదిలేసుకోవాలి ? .

” పర పురుషుడికి ఆమెపై వ్యామోహం కలగకుండా ఉంచేందుకై ఈ ఏర్పాటు ” అని అడిగితే కొందరేదో దీనిని సమర్ధించ చూస్తారు కానీ ” అదే ఏర్పాటు మగవాడికెందుకు ఉండదు ?

జీవితాంతం వరకూ కలిసి ఉంటామని అనుకొన్న వ్యక్తి అకస్మాత్తుగా చనిపోతే అప్పటివరకూ అతనితో ఉన్న భావోద్వేగమైన బంధం ఒక్కసారిగా తెగిపోయిందనే బాధ ఓ పక్కన , అతని జ్ఞాపకాలు , పిల్లల భవిష్యత్తు , తన భవిష్యత్తు ఎలా ఉంటుందో అనే ఇలాంటి వందలాది ఆలోచనలు ఆమెని ఇబ్బంది పెట్టేవేళ ఆమెకి ఆసరాగా ఉండి , మానసిక స్థైర్యాన్ని , జీవితం పట్ల భరోసా ఇచ్చేలా ఉండాల్సిందిపోయి ఆచారాల పేరిట ఆమెను బంధువుల సమక్షంలో గుండు కొట్టించి ( కొన్ని కులాలలో ఇప్పటికీ ఇలా చేస్తారు – పూర్వంతో పోలిస్తే ఇప్పుడూ ఈ పధ్ధతి అందరూ పాటించకపోయినా కొన్ని జిల్లాలలో ఇప్పటికీ దీనిని అనుసరిస్తున్నవారున్నారు ) , గాజులు , మంగళసూత్రాలు , మెట్టెలూ , ఇతరత్రా ఆమె అలంకరణలన్నీ తీసేసి , బొట్టు చెరిపేసి , తెల్ల చీరకట్టి ఆమెనెవరూ చూడకూడదన్నట్లు ఓ మూల కూర్చోపెట్టడం , ఆ తర్వాత ఆమెను ఒక్కో బంధువూ చూడటానికి వస్తూ సానుభూతి పేరిట ఆమె మానసిక గాయాన్ని మరలా రేపేలా మాట్లాడడం , జీవితమూ – అందులోని ఆనందమూ ఇక్కడితోనే ఆఖరు అన్నట్లు ప్రవర్తించడం చూడటానికే చాలా అసహ్యమైన విషయాలు నిజానికి.

అలా విధవరాలిలా కూర్చున్న ఆమెను చూడటానికి వచ్చేటప్పుడు ప్రతీ స్త్రీ తన మంగళసూత్రానీకి ఓ పసుపుకొమ్ము కట్టుకొని , నోటిలో కొంత జీలకర్ర వేసుకొని లోపలకి వెళ్ళి మాట్లాడి రావడం , ఆమెతో మాట్లాడి వచ్చాక తన మంగళసూత్రానికి ముందు కట్టుకొన్న పసుపుకొమ్ముని త్రుంచి , నోటిలో అంతకుముంపు వేసుకున్న జీలకర్ర బయటకు ఊసి నోరు పుక్కిలించుకొని మంగళసూత్రాన్ని కళ్ళకద్దుకుంటూ ఉంటారు.

” ఎందుకలా ? ” అని అడిగితే ” అలా వితంతువుని చూడటం వల్ల కలిగే అరిష్టం తొలగడానికి , తమ సౌభాగ్యం నిలిచి ఉండడానికి ” అనే సమాధానం వస్తుంది.

అలాకాక వైజ్ఞానిక, మానవతా దృక్పధంతో ఆలోచించి ఈ సాంఘిక ఆచారాన్ని పూర్తిగా మనం నిషేధించాల్సిన అవసరం ఉంది .

” నిండు కుండ తొణకదు” అని వినే ఉంటారు. మన మాటలు ఎంతో విలువైనవి అది మనం తక్కువ గా మరియు ఎక్కడ మాట్లాడాలో తెలుసుకోవాలి , లేదంటే మన మాటలకు విలువ ఉండదు.

మనం అందరం విఘ్నేశ్వరుని ప్రార్థిస్తాం. , కాని సరిగ్గా చూసినట్టు అయితే ఆయన అవతారమే మనకి ఎన్నో నేర్పిస్తుంది. పెద్ద చెవులు , చిన్న నోరు కి అర్ధం – మనం ఎక్కువ విని తక్కువ మాట్లాడాలి అని. అందుకే కొందరు అంటారు. ఆ దేవుడు మనకి రెండు చెవులు ఇచ్చి ఒకటే నోరు ఇచ్చారు అని. బహుశా అది నిజమేనేమో. పైగా, మనం ఎంత తక్కువ మాట్లాడితే మన శక్తి ( energy) ని కూడా అంత తక్కువ ఖర్చు అవుతుంది. తక్కువ మాట్లాడడం అనే కంటే అర్థవంతంగా మాట్లాడగలిగితే ఎక్కువ విలువ. ఇలా అయినప్పటికీ, మనం మంచి మాటలు మాట్లాడటానికి, లేదా మన ముందు ఏదైనా చెడు జరిగేటప్పుడు , దాన్ని ఆపటానికి మాత్రం కచ్చితంగా మాట్లాడాలి. మన ఖర్మ మన మాటల ద్వారా కూడా ఉంటుంది . మరి అలాంటప్పుడు ఎందుకు మనం ఉచితంగా మాటలు వదిలేయటం ?

మనం ఏదైనా మాట్లాడేటప్పుడు మూడింటిని దృష్టి లో పెట్టుకొని మాట్లాడాలి.

నా మాటలకు ఎవరైనా బాధ పడతారా ?

నా మాటల వల్ల ఎవరికైనా ఉపయోగం ఉందా ?

నేను మాట్లాడేది నిజమేనా. ?

మన మాటలు ఎక్కడ అవసరమో అక్కడ కచ్చితంగా మాట్లాడాలి. కానీ ఆ మాటలు కట్టే కొట్టే తెచ్చే అన్నట్టు మూడు ముక్కల్లో మాట్లాడడం కంటే అవతలి వారికి విషయం అర్ధం అయ్యేటట్టు కాస్త వివరించి చెబితే ఆసక్తికరంగ ఉంటుంది. అంతే కాని డైలీ సీరియల్ లా సాగదిస్తే సోది అని సగం సగం వినడమో లేదా ఇంట్లో పాల కింద స్టవ్ ఆఫ్ చేసామా, ఇంటికి తాళం సరిగ్గా వేశామా అని ఆలోచిస్తుంటారు. రెండవది, ఎదుటివారితో మాట్లాడేటప్పుడు సంబంధంలేని లేదా మన గురించి మనమే కొట్టుకునే డప్పు చప్పుళ్ళకి విలువ ఉండదని గుర్తించుకోవాలి. మనం చేసాం అని చెప్పడం వేరు, మనమే చేసాం అని చెప్పుకోవడం వేరు. అర్థవంతమైన మాటల నుండే అర్థవంతమైన ఆలోచనలు కలుగుతాయి. అవే జీవితం యొక్క గెలుపు బాటలో పూల తివాచీలు.